stolid af annari bloggsidu, nokkud gott
AÐ FARA Í STURTU EINS OG KARLMAÐUR!!!
Farðu úr fötunum, sitjandi á rúminu, og skildu þau eftir í hrúgu fyrir framan rúmið. Gakktu nakinn í átt að baðherberginu. Ef að konan sér þig á leiðinni, hristu þá "vininn" í áttina að henni og segðu "Vúúííí".
Skoðaðu karlmannlegt vaxtarlag þitt í speglinum og dragðu djúpt inn andann til að athuga hvort þú sért með "sixpakk" (sem þú ert ekki með.)
Horfðu með aðdáun á stærðina á "félaganum", gríptu um hann og segðu "Jú vonna pís of ðis beibí".
Farðu í sturtuna. Ekki hafa fyrir því að leita að þvottapoka ? ekki nota hann ef þú rekst á hann.
Þvoðu þér í framan, undir höndum og "vöðvann". Hlæðu kjánalega yfir því hvað það heyrist hátt þegar þú rekur við í sturtu. Notaðu sjampó í hárið en ekki nota næringu. Búði til móíkana-kamp með sjampóið í hárinu. Dragðu aðeins frá sturtuhengið til að sjá sjálfan þig í speglinum (tíhíhíhíhí).
Pissaðu (í sturtunni að sjálfsögðu). Skolaðu þig og farðu úr sturtunni. Ekki taka eftir vatninu á gólfinu (sem kom til af því að þú hafðir hengið fyrir utan sturtubotninn.)
Þurrkaðu þér lauslega. Horfðu á sjálfan þig í speglinum. Taktu nokkrar "pósur" og horfðu með aðdáun á stærðina á "jókernum" (aftur).
Ekki draga fyrir sturtuna, og skildu eftir blautt gólf. Ekki slökkva inná baði. Gakktu í átt að svefnherberginu með handklæðið um mittið. Ef að þú rekst á konuna, dragðu þá handklæðið frá, gríptu um "gosann", taktu eina Elvis-sveiflu og segðu "Sssjabúmm".
Athugaðu hvort að nærbuxurnar séu blettóttar, ef ekki, farðu þá í þær. Taktu sundur sokkaparið á gólfinu. Brjóttu aðeins úr þeim, og farðu í þá. Farðu í nýjan bol, en vertu annars í sömu fötum og þú notaðir í gær
HVERNIG Á AÐ FARA Í STURTU EINS OG KONA?
Farðu úr fötunum og raðaðu þeim í flokkaðar "óhreina-taus-körfur" Ein fyrir ljósan þvott, ein fyrir dökkan, ein fyrir hvítan, og ein fyrir sérstaklega viðkvæm efni.
Gakktu í átt að baðherberginu í síðum slopp. Ef að húsbóndinn sér til þín á leiðinni, mundu þá að hylja allt nakið hold og flýta þér inná baðherbergið.
Horfðu á sjálfan þig í speglinum, ýttu maganum fram og kvartaðu í smástund við sjálfa þig yfir því hvað þú ert að verða feit. Stígðu inn í sturtuna.
Athugaðu hvort að eftirfarandi sé ekki örugglega við hendina:
Andlits-þvottapokinn, handarkrika-þvottapokinn, fyrir-neðan-mitti-þvottapokinn, grófi nudd-þvottapokinn og siðast en ekki síst .. appelsínu-húðar-nudd-steinninn.
Þvoðu hárið einu sinni með Agúrku og Ginseng sjampóinu .. þessu sem inniheldur 83 nauðsynleg vítamín fyrir hárið.
Þvoðu hárið aftur með Agúrku og Ginseng sjampóinu .. þessu sem inniheldur 83 nauðsynleg vítamín fyrir hárið.
Notaðu Agúrgku/Ginseng næringuna .. þessari með viðbættu Burkna-olíunni og láttu standa í hárinu í 15 mínútur.
Þvoðu þér í framan með Aprikósu-skröbbinu í tíu mínútur .. eða sirka þangað til þig fer að svíða verulega.
Þvoðu restina af líkamanum með Ginger/Jaffa-Cake líkams-sápunni. Skolaðu næringuna úr hárinu í sirka 15 mínútur .. svo að örugglega öll afgangs næring hreinsist í burtu.
Ef að húsbóndinn sturtar niður, sem leiðir til þess að vatnið hjá þér hitnar í smástund, skaltu öskra brjálæðislega og kalla hann öllum illum nöfnum.
Skúfaðu fyrir sturtuna. Þurrkaðu upp alla bleytu í sturtunni. Notaðu Ajax sturtu sprey til að ná upp háglans á flísarnar. Ekki gleyma að athuga gólfið fyrir framan sturtuna og þurrka upp hvern einasta dropa.
Farðu úr sturtunni. Þurrkaðu þig með handklæði sem er á stærð við lítið Afríku ríki.
Pakkaðu hárinu inn í annað, extra rakadrægt, handklæði. Skoðaðu allan líkamann í leit að minnsta blett eða hári. Notaðu neglur eða flísatöng til að gera út af við það sem þú finnur.
Gakktu í átt að svefnherberginu í síðum slopp með handklæðið ennþá á höfðinu. Myndu að hylja allt nakið hold .. ef að húsbóndinn er nálægt.. og flýttu þér í átt að svefnherberginu. Ekki eyða undir hálftíma í að klæða þig!!!!
þriðjudagur, júní 29, 2004
DGFOPUYHVGKHTG
Diggidiggidigg...
Fréttir frá Svíþjóð, diggidigg
Héðan er allt gott að frétta. Stífur lærdómur alla daga, ekkert helgarfrí í bili o.s.frv. Eins og ég er kanski búinn að taka fram áður þá er það þessi vika og fyrstu tveir dagar nætsu viku í bóklegt, próf á þriðjudag og svo byrjar hermirinn á miðvikudag. Planið er að taka sér frí á sunnudag til að vera túristi í Stokkhólmi. Terje Hansen sem er yfirkennari hérna og verður með okkur Guðrúnu í herminum sagði okkur reyndar að nýta tímann vel, vera ekkert að þvælast til Stokkholm, það tæki mikinn tíma og væri dýrt. Hann er norðmaður þannig að maður tekur ekkert mark á þessu.
Held að ég hafi verið búinn að barma mér yfir því að það hafi ekki verið míníbar á herberginu mínu á hótelinu. Það gengur að sjálfsögðu ekki að vera á hóteli í rúman mánuð og vera ekki með míníbar. Sem sannir íslenskir flugmenn fórum við niðrí lobbí og fórum að "röfla" því það er það eina sem íslenskir flugmenn kunna, fyrir utan það að taka alla hendina þegar litli putti er réttur. Það bar vel í veiði hjá okkur því ekki nóg með að við fengum míníbar heldur vorum við færð uppá VIP hæðina þar sem stærri herbergi, parket, hvítir baðsloppar, straujjárn, gestarúm, RISA stórir koddar og að sjálfsögðu míníbarir ráða ríkjum. Þetta er auðvitað bara tóm snilld, fyrir utan koddana. Við fyrstu sín virðast þeir jafnvel vera það besta sem komið hefur fyrir mann í langan tíma. Svo tekur maður upp tommustokkinn og fer að mæla.... á að giska rúmur fermeter að flatarmáli, og það eru tvö stykki. Svo fer maður að sofa, þá taka þeir svo mikið pláss að fæturnir standa út fyrir endan á rúminu. Í kvöld ætla ég að röfla og fá lítinn kodda.
kv.
Fréttir frá Svíþjóð, diggidigg
Héðan er allt gott að frétta. Stífur lærdómur alla daga, ekkert helgarfrí í bili o.s.frv. Eins og ég er kanski búinn að taka fram áður þá er það þessi vika og fyrstu tveir dagar nætsu viku í bóklegt, próf á þriðjudag og svo byrjar hermirinn á miðvikudag. Planið er að taka sér frí á sunnudag til að vera túristi í Stokkhólmi. Terje Hansen sem er yfirkennari hérna og verður með okkur Guðrúnu í herminum sagði okkur reyndar að nýta tímann vel, vera ekkert að þvælast til Stokkholm, það tæki mikinn tíma og væri dýrt. Hann er norðmaður þannig að maður tekur ekkert mark á þessu.
Held að ég hafi verið búinn að barma mér yfir því að það hafi ekki verið míníbar á herberginu mínu á hótelinu. Það gengur að sjálfsögðu ekki að vera á hóteli í rúman mánuð og vera ekki með míníbar. Sem sannir íslenskir flugmenn fórum við niðrí lobbí og fórum að "röfla" því það er það eina sem íslenskir flugmenn kunna, fyrir utan það að taka alla hendina þegar litli putti er réttur. Það bar vel í veiði hjá okkur því ekki nóg með að við fengum míníbar heldur vorum við færð uppá VIP hæðina þar sem stærri herbergi, parket, hvítir baðsloppar, straujjárn, gestarúm, RISA stórir koddar og að sjálfsögðu míníbarir ráða ríkjum. Þetta er auðvitað bara tóm snilld, fyrir utan koddana. Við fyrstu sín virðast þeir jafnvel vera það besta sem komið hefur fyrir mann í langan tíma. Svo tekur maður upp tommustokkinn og fer að mæla.... á að giska rúmur fermeter að flatarmáli, og það eru tvö stykki. Svo fer maður að sofa, þá taka þeir svo mikið pláss að fæturnir standa út fyrir endan á rúminu. Í kvöld ætla ég að röfla og fá lítinn kodda.
kv.
laugardagur, júní 26, 2004
Jónsmessan
Frá Svíþjóð er allt dillandi gott að frétta. Ég var rétt í þessu að klára að fara yfir CBT-ið sem er að kenna mér á vélina. Planið er að ná að renna svo aftur yfir efnið í næstu viku. Í þar næstu viku eru svo tveir bóklegir dagar og miðvikudaginn 7. júlí hefst svo hamagangurinn. Þá er áæltað að við byrjum í herminum og samkvæmt plani mun það standa yfir til 1. ágúst. þannig að það verður engin þjóðhátíð fyrir peyjann. Ætli maður komi svo ekki heim daginn eftir það, ekki hægt að treysta á neitt svoleiðis þó.
Eins og fróðir lesendur vita er jónsmessuhelgin núna í algleymingi. Sú helgi er nokkurskonar verslunarmannahelgi svía þar sem þeir rúnta um þjóðvegi landsins, reka niður tjaldhæla og tæma úr flöskum. Svo er eitthvað með það að reisa staur sem er vafinn gróðri og tveir hringir hanga í og allir dansa glaðir í kringum með blómsveig á höfði. Þetta er allt saman kallað Midsommar og er kjörið að fara með Midsommar bænina við þetta tækifæri:
G U D
Den svenska sommarnatten liknar dig
Du är vårt ljus och inget mörker finns i dig
Genomlys oss med din närvaro
Du är vårt ljus och inget mörker finns i dig
Hjälp oss att ta vara på sommarens flöde av ljus och liv.
Du är vårt ljus och inget mörker finns i dig
I Jesu Kristi namn
AMEN
kv.
Eins og fróðir lesendur vita er jónsmessuhelgin núna í algleymingi. Sú helgi er nokkurskonar verslunarmannahelgi svía þar sem þeir rúnta um þjóðvegi landsins, reka niður tjaldhæla og tæma úr flöskum. Svo er eitthvað með það að reisa staur sem er vafinn gróðri og tveir hringir hanga í og allir dansa glaðir í kringum með blómsveig á höfði. Þetta er allt saman kallað Midsommar og er kjörið að fara með Midsommar bænina við þetta tækifæri:
G U D
Den svenska sommarnatten liknar dig
Du är vårt ljus och inget mörker finns i dig
Genomlys oss med din närvaro
Du är vårt ljus och inget mörker finns i dig
Hjälp oss att ta vara på sommarens flöde av ljus och liv.
Du är vårt ljus och inget mörker finns i dig
I Jesu Kristi namn
AMEN
kv.
fimmtudagur, júní 24, 2004
Harkan
Þá er þetta allt farið að rúlla. Mættum í dag í fyrsta tímann í SAS Flight Academy hérna á Arlanda flugvellinum í Stokkhólmi. Kennslan gengur mest út á svokallað CBT (computer based training) sem virkar þannig að allt kensluefnið er á tölvutæku formi og maður fer í gegnum það á sínum hraða, mjög sniðugt. Þetta var svoldið yfirþirmandi fyrst en maður er að komast uppá lagið með þetta. Það lítur úr fyrir að þetta verði um fjórar vikur hérna og aldrei að vita nema maður rétt nái þjóðhátíð.
kv.
kv.
miðvikudagur, júní 23, 2004
Skjott skipast vedur i lofti...........
Nu hef eg storfrettir ad segja ollum minum hundtryggu lesendum. Aetli thad seu ekki flestir sem viti af thessu nu thegar, en here goes. I dag sit eg vid tolvu i Quality Airport hotelinu a Arlanda flugvellinum. Thar er eg staddur til ad fa thjalfun a B 767 risa uthafs thistiloftsflugvel. Eg er s.s. kominn med vinnu hja Atlanta.
Thetta gerdist allt med alveg otrulega stuttum fyrirvara. Um fjogur i gaer var eg staddur i Eyjum, ny buinn a vakt og atti mer einskis ills von. Thar sem eg er staddur tharna i Eyjum fae eg simtal thar sem mer er tjad ad eg se radinn hja Atlanta en thad se einn haengur a, eg thurfi ad taka flug rumum tolf timum sidar til Stokkholms. Madur segir audvitat ekkert nei tho fyrirvarinn se stuttur thegar draumastarfid dettur uppi hendurnar a manni. Thannig ad eg taladi vid bossann. Honum fanst thetta nu ekkert snidugt en skildi mig samt vel og leyfdi mer ad fara. Eg rauk heim i Foldahraun 42 3C thar sem allt mitt hafurtask var. A undraverdum tima tokst mer ad pakka ollu minu nidur i fjorar toskur, henda thvi i bilinn og fljuga med thad yfir a Bakka. Afur en eg stokk burt nadi eg tho ad kvedja lang flesta, ad eg held, bid bara ad heilsa ollum hinum. A Bakka toku svo mamma og pabbi vid mer. Eg fekk ad fluga legginn yfir a Bakka og smurdi velinna svo svakalega nidur ad folk kjokradi af gledi yfir ad hafa ordid vitni ad thessu.
Eftir um tveggja tima naetursvefn var svo rokid ut a flugvoll og stefnan tekin a SVERIGE. Nu aetti Gunni danksi felagi ad geta smjattad svoldid a thvi ad eg se i Svithjod, orvhenti sviinn med gleraugu, verdur ekki betra. Thad var svo ekki fyrr en vid (eg og Gudrun sem er i sama pakkanum) bokudum okkur inn a hotel sem vid fengum hint um thad hversu lengi vid verdum herna. Hotelherbergin eru bokud i 21 dag thannig ad eftir that eru einhverjar sma likur a thvi ad madur komi kanski eitthvad heim, kemur betur i ljos sidar.
Nog um thetta allt i bili. Meira sidar.
Eg er med GSM simann minn herna thannig ad thad er haegt ad senda SMS og hringja en thar sem eg er nyskur flugmadur af verstu sort tha bid eg um ad folk hringi ekki i mig nema af algjorri naudsin og eg mun bara svara litlum hluta theirra SMS skilaboda sem eg fae. Bendi annars a e-mailinn minn birkirorn@talnet.is .
kv.
Thetta gerdist allt med alveg otrulega stuttum fyrirvara. Um fjogur i gaer var eg staddur i Eyjum, ny buinn a vakt og atti mer einskis ills von. Thar sem eg er staddur tharna i Eyjum fae eg simtal thar sem mer er tjad ad eg se radinn hja Atlanta en thad se einn haengur a, eg thurfi ad taka flug rumum tolf timum sidar til Stokkholms. Madur segir audvitat ekkert nei tho fyrirvarinn se stuttur thegar draumastarfid dettur uppi hendurnar a manni. Thannig ad eg taladi vid bossann. Honum fanst thetta nu ekkert snidugt en skildi mig samt vel og leyfdi mer ad fara. Eg rauk heim i Foldahraun 42 3C thar sem allt mitt hafurtask var. A undraverdum tima tokst mer ad pakka ollu minu nidur i fjorar toskur, henda thvi i bilinn og fljuga med thad yfir a Bakka. Afur en eg stokk burt nadi eg tho ad kvedja lang flesta, ad eg held, bid bara ad heilsa ollum hinum. A Bakka toku svo mamma og pabbi vid mer. Eg fekk ad fluga legginn yfir a Bakka og smurdi velinna svo svakalega nidur ad folk kjokradi af gledi yfir ad hafa ordid vitni ad thessu.
Eftir um tveggja tima naetursvefn var svo rokid ut a flugvoll og stefnan tekin a SVERIGE. Nu aetti Gunni danksi felagi ad geta smjattad svoldid a thvi ad eg se i Svithjod, orvhenti sviinn med gleraugu, verdur ekki betra. Thad var svo ekki fyrr en vid (eg og Gudrun sem er i sama pakkanum) bokudum okkur inn a hotel sem vid fengum hint um thad hversu lengi vid verdum herna. Hotelherbergin eru bokud i 21 dag thannig ad eftir that eru einhverjar sma likur a thvi ad madur komi kanski eitthvad heim, kemur betur i ljos sidar.
Nog um thetta allt i bili. Meira sidar.
Eg er med GSM simann minn herna thannig ad thad er haegt ad senda SMS og hringja en thar sem eg er nyskur flugmadur af verstu sort tha bid eg um ad folk hringi ekki i mig nema af algjorri naudsin og eg mun bara svara litlum hluta theirra SMS skilaboda sem eg fae. Bendi annars a e-mailinn minn birkirorn@talnet.is .
kv.
mánudagur, júní 21, 2004
Kvennahlaup, það held ég nú ekki!
Ævintýri dagsins.
Fékk góða gesti í heimsókn. Ómar sjarmör mætti með þrjár gellur í annari og sóleraugu í hinni á litlu veðurvinina í suðurhöfum. Sem stoltur innfæddur Eyjamaður reyndi ég að fræða gestina um allt sem fyrir augu bar við mis góðar undirtektir/eftirtektir/áhuga. Farið var í bátsferð með Viking Tours sem er snilldar fyrirtæki sem ég mæli eindregið með og bendi ég á síma 488-4884. Eftir rúnt um helstu perlur eyjarinnar s.s. Golfvöllinn, Flugvöllinn og Foldahraun 42 var endað á Cafe Maria þar sem lúffengar pizzur voru snæddar af bestu lyst. Kvartettinn yfirgaf svo eyjuna með tárin í augunum í kringum fréttir. Ég þakka góða heimsókn.
Í gær fór fram hið margumrædda kvennahlaup. Gott og vel, ég er ánægður með að konur skuli taka upp á því að hreyfa sig því það er gott fyrir þær, rétt eins og það er gott fyrir okkur karlpeninginn. Eitt er það í tengslum við þetta hlaup sem fer mjög fyrir brjóstið á mér, nefnilega nafnið. KvennaHLAUP stendur á auglýsingunum vítt og breitt um bæinn. Konur rotta sig saman í heitupottunum og tala um kvennaHLAUPIÐ, hverjar ætli að vera með í HLAUPINU o.s.frv. Svo kemur stóri dagurinn, stórfylking kvenna af öllum stærðum og gerðum teppa bílastæðið við sundlaugina þannig að grandlausir karlmenn eiga erfitt með að komast leiða sinna. Bleiki liturinn tröllríður öllu sem kemur nærri, maður verður hálf smeikur og ákveður að halda sig innandyra. Þegar HLAUPIÐ stendur sem hæst kíki ég svo út um gluggan, svona rétt til að sjá hvernig gengur hjá stelpunum, hvort þær séu ekki að standa sig. Og hvað blasir við? Jú stórfylkingin er svo sannarlega komin með einhvern skriðþunga en hann er ekki mikill. Við mér blasir fjöldinn allur af bleikum bolum í rólegheitar sunnudagsgöngutúr. Ein og ein smástelpa sprettir úr spori en meira er það ekki. Um kvöldið sé ég svo fréttir þar sem fjallað er um kvennaHLAUPIÐ og myndir sýndar frá öllum helstu þéttbýlisstöðunum s.s. Tálknafirði, Króksfjarðarnesi, Hauganesi og Bolungavík. Allstaðar blasir við sama sjónin, tugir ef ekki hundruðir kvenna á rólegheitagöngu um götur og torg. Og þá er ég kominn að kjarna málsins. Af hverju heitir þetta kvennaHLAUP? Af hverju ekki bara hreyfingardagur kvennar, eða kvenna gangan/hlaupið, eða eitthvað sem kemst nær því að lýsa því sem fram fer?
Að lokum langar mig til að birta textann við hið stórgóða Kennahlaupslag sem heitir því skemtilega nafni "Hlauptu stelpa hlauptu!"
Álfrúnu finnst sport að fara í hlaupaföt
Inga fílar útiloftið tært.
Eydís þolir ekki að liggja inni löt
Og amma Lúlú elskar frægðarljósið skært.
Kittý þykir kílómetrinn taka í
Kötu finnst það bæði ljúft og létt
Sigga tók sér pásu og skrapp í bakarí
En tók svo svakalega langan endasprett
Viðlag
Hlauptu stelpa hlauptu
Sýndu hvað þú getur
Hlauptu stelpa hlauptu
Leti gefðu spark!
Hlauptu stelpa hlauptu
Sumar, vor og vetur
Hlauptu stelpa Kvennahlaup
Alla leið í mark!
Íris hefur eyrnaskjól og vettlinga
Anna gamla dúkkuvagninn fann
Þar má finna kisu og nokkra kettlinga
Sem konan vildi ekki skilja útundan!
Rúnar vildi líka reyna að taka þátt
Keppnisþrá í Rúnka brjósti brann
En snemma hlaups fékk Rúnar greyið sinadrátt
Og síðan fauk burt síðan krulluhárkollan!
Viðlag
Hlauptu stelpa hlauptu…
Fékk góða gesti í heimsókn. Ómar sjarmör mætti með þrjár gellur í annari og sóleraugu í hinni á litlu veðurvinina í suðurhöfum. Sem stoltur innfæddur Eyjamaður reyndi ég að fræða gestina um allt sem fyrir augu bar við mis góðar undirtektir/eftirtektir/áhuga. Farið var í bátsferð með Viking Tours sem er snilldar fyrirtæki sem ég mæli eindregið með og bendi ég á síma 488-4884. Eftir rúnt um helstu perlur eyjarinnar s.s. Golfvöllinn, Flugvöllinn og Foldahraun 42 var endað á Cafe Maria þar sem lúffengar pizzur voru snæddar af bestu lyst. Kvartettinn yfirgaf svo eyjuna með tárin í augunum í kringum fréttir. Ég þakka góða heimsókn.
Í gær fór fram hið margumrædda kvennahlaup. Gott og vel, ég er ánægður með að konur skuli taka upp á því að hreyfa sig því það er gott fyrir þær, rétt eins og það er gott fyrir okkur karlpeninginn. Eitt er það í tengslum við þetta hlaup sem fer mjög fyrir brjóstið á mér, nefnilega nafnið. KvennaHLAUP stendur á auglýsingunum vítt og breitt um bæinn. Konur rotta sig saman í heitupottunum og tala um kvennaHLAUPIÐ, hverjar ætli að vera með í HLAUPINU o.s.frv. Svo kemur stóri dagurinn, stórfylking kvenna af öllum stærðum og gerðum teppa bílastæðið við sundlaugina þannig að grandlausir karlmenn eiga erfitt með að komast leiða sinna. Bleiki liturinn tröllríður öllu sem kemur nærri, maður verður hálf smeikur og ákveður að halda sig innandyra. Þegar HLAUPIÐ stendur sem hæst kíki ég svo út um gluggan, svona rétt til að sjá hvernig gengur hjá stelpunum, hvort þær séu ekki að standa sig. Og hvað blasir við? Jú stórfylkingin er svo sannarlega komin með einhvern skriðþunga en hann er ekki mikill. Við mér blasir fjöldinn allur af bleikum bolum í rólegheitar sunnudagsgöngutúr. Ein og ein smástelpa sprettir úr spori en meira er það ekki. Um kvöldið sé ég svo fréttir þar sem fjallað er um kvennaHLAUPIÐ og myndir sýndar frá öllum helstu þéttbýlisstöðunum s.s. Tálknafirði, Króksfjarðarnesi, Hauganesi og Bolungavík. Allstaðar blasir við sama sjónin, tugir ef ekki hundruðir kvenna á rólegheitagöngu um götur og torg. Og þá er ég kominn að kjarna málsins. Af hverju heitir þetta kvennaHLAUP? Af hverju ekki bara hreyfingardagur kvennar, eða kvenna gangan/hlaupið, eða eitthvað sem kemst nær því að lýsa því sem fram fer?
Að lokum langar mig til að birta textann við hið stórgóða Kennahlaupslag sem heitir því skemtilega nafni "Hlauptu stelpa hlauptu!"
Álfrúnu finnst sport að fara í hlaupaföt
Inga fílar útiloftið tært.
Eydís þolir ekki að liggja inni löt
Og amma Lúlú elskar frægðarljósið skært.
Kittý þykir kílómetrinn taka í
Kötu finnst það bæði ljúft og létt
Sigga tók sér pásu og skrapp í bakarí
En tók svo svakalega langan endasprett
Viðlag
Hlauptu stelpa hlauptu
Sýndu hvað þú getur
Hlauptu stelpa hlauptu
Leti gefðu spark!
Hlauptu stelpa hlauptu
Sumar, vor og vetur
Hlauptu stelpa Kvennahlaup
Alla leið í mark!
Íris hefur eyrnaskjól og vettlinga
Anna gamla dúkkuvagninn fann
Þar má finna kisu og nokkra kettlinga
Sem konan vildi ekki skilja útundan!
Rúnar vildi líka reyna að taka þátt
Keppnisþrá í Rúnka brjósti brann
En snemma hlaups fékk Rúnar greyið sinadrátt
Og síðan fauk burt síðan krulluhárkollan!
Viðlag
Hlauptu stelpa hlauptu…
fimmtudagur, júní 17, 2004
Póstur númer fjörtíuogfimm
Jæja, þá er stákurinn mættur aftur á Eyjuna þar sem stúlkur rúlla um stræti og torg og hávaðasamir nágrannar voga sér að rjúfa strangan hvíldartíma flugmannsins í fríi á ókristilegum tíma (10:30).
Jújú, maður var í bænum, fór svosum kanski lítið fyrir manni, hef afakanir á reiðum höndum en hef ekki hugsað mér deila þeim með almúganum. Það var fínt að koma aftur til eyjanna og taka nettan miðnæturgolf. Þar sem ég fór fimm brautir á golfvellinum hérna í eyjum fór ég óhjákvæmilega að velta fyrir mér, er til golfkeppni örvhentra? Látum okkur sjá, www.google.com, "Left handed golf tournament" OG VITI MENN!!!!!!! Örventir eru snillingar, ég er reyndar ný búinn að missa af móti en ég æfi mig þá bara þeim mun betur fyrir næsta.
Jújú, maður var í bænum, fór svosum kanski lítið fyrir manni, hef afakanir á reiðum höndum en hef ekki hugsað mér deila þeim með almúganum. Það var fínt að koma aftur til eyjanna og taka nettan miðnæturgolf. Þar sem ég fór fimm brautir á golfvellinum hérna í eyjum fór ég óhjákvæmilega að velta fyrir mér, er til golfkeppni örvhentra? Látum okkur sjá, www.google.com, "Left handed golf tournament" OG VITI MENN!!!!!!! Örventir eru snillingar, ég er reyndar ný búinn að missa af móti en ég æfi mig þá bara þeim mun betur fyrir næsta.
sunnudagur, júní 13, 2004
Furðulegt fólk frá furðulegum stöðum.
Í starfi mínu á ég samskipti við fólk af ýmsum þjóðernum. Svíar, Danir, Frakkar, Spánverjar, Þjóðverjar, Japanir og svo framvegis. Allir hafa þessir hópar sín sérkenni sem er gaman að stúdera, svona eftir að maður er búinn að ná sér niður eftir pirringinn. Í dag var ég t.d. að fljúga með Japani. Japanir eru mjög brosmilt og hamingjusamt fólk sem kann að skammast sín, eiginlega eins og hundar. Japanir eru upp til hópa miklir græjufíklar og þá sérstaklega þegar kemur að ljós og kvikmyndun. Hver þekkir ekki staðalmyndina af japananum með tvær ef ekki þrjár myndavélar framan á sér takandi mynd af öllu sem ber fyrir augu? Sú mynd er dagsönn. Framköllurnakostnaður í japan hlítur að vera brotabrot af því sem maður er að borga hérna heima því ef ég tel saman myndirnar sem voru teknar í einni ferð í morgun eru uppæðirnar í framköllun fljótar að byggjast upp. Við skulum líta á það hvernig hluti af deginum hjá mér var:
Ég lendi á Bakka og Japparnir eru inní flugstöð. Nokkrir rjúka út þar sem ég ek vélinni að flugstöðinni og byrja að smella af. Maður stekkur inn til að fá farþegalista, nokkrar myndir teknar að flugtöðinni og mér sjálfum. Maður teimir farþegana útí vél, farþegarnir mynda skjaldborg í kringum vélina vopnaðir myndavélum og smella allir af, fyrst með Tao Mei á mynd, svo með Bing Dao á mynd svo að lokum með Tao Teng og Bing Dao. Þá þarf Bing Dao að taka mynd af Tao Teng og svo Tao Mei og jafnvel eina hinumegin frá af So Young og í hvert skipti sem mynd er tekin er öskrað BANZAY! Að lokum þarf Tao Mei að taka þrjár myndir af því þegar bakpokarnir eru settir um borð í flugvélina. Þá heldur maður að gamanið sé búið og alvara lífsins taki við s.s. flug. Neineinei, þá þarf Ding Dong að taka vídjó af því þegar So Young segir BÆBÆ og sest inní vélina. Loks er allt liðið komið inní vél. Þá fyrst verður stuð. Maður spyr "DO YOU SPEAK ENGLIS"" og svarað um hæl "YESS ENGLIS YESS YESS". "DO YOU HAVE THE SEATBELTS ON?" , "YESS YESS, SEATBELTS YESS!" "OK, THERE MIGHT BE A LITTLE TURBULENCE!", "YESS OK YESS, TURBULENCE, OK YESS". Svo er loks brunað í loftið og vélin byrjar að hreyfast í vindinum, heyrast þá einhver torkennileg hljóð aftan úr vél sem erfitt er að greina hvort sé frá karlmanni eða kvennmanni og þeim mun erfiðara að greina hvort séu orsökuð af kátínu eða ótta. Að lokum er lent í Eyjum, gamanið búið, eða svo heldur maður....... Japparnir sleppa útúr vélinni og eins og stóðhestar í girðingu með foxy hrissum dreifast þeir um flughlaðið á undraverðum hraða og byrja að smella ótal myndum af hverri einustu flugvél á staðnum, fyrst frá þessu sjónarhorni, svo frá hinu að lokum frá því þriðja, og svona til að vera viss, frá því fjórða líka. Maður hugsar með sér, jájá, þetta tekur fljótt af, en það gerir það ekki, þeir eru taumlausir af gleði og gáska og geta ekki hugsað sér að hætta að taka myndir. Maður vill nú fara að drífa sig af stað en má ekkert fara fyrr en farþegarnir eru komnir inn í flugstöð. Maður hreitir því í liðið "YOU HAVE TO GO IN NOW, YOU'RE NOT SUPPOSED TO STAY ON THE RAMP!", þeir svara glaðir í bragði "JESSJESS, GO IN, JESS" og halda svo áfram að taka myndir, maður gefur þeim smá séns og kallar svo aftur "YOU HAVE TO GO IN NOOOOOOOOOWWWWWWWWW!!!" og það er ein og við mannin mælt, þeir finna sér nýtt sjónarhorn til að taka mynd af vélinni sem þeir eru þegar búnir að smella fimtán myndum af. Að endingu tekst að koma hópnum inn og kæri ég mig ekkert um að vita hvað þeir aðhöfðust þar, það er ekki mitt mál.
Svo er komið að heimferð. Í hana er notuð stóra vélin og nægir þá að fara tvær ferðir. Ég er sendur með Bjarna ofurkapteini til að læra af óþrjótandi visku hans. Japparnir streima út úr flugstöðinni með sólheimabrosið allan hringinn og hefst þá leikurinn enn á ný. Búnir að átta okkur á því hvernig best sé að tækla þá tekst okkur á nokkuð góðum millitíma að koma greiunum um borð. Einn tekur sig til og skellir sér frammí í sætið mitt, hugsa sér ósvífnina. Ég kalla á hann aftan úr vél og tilkynni honum að þetta sæti sé ætlað flugmanni, hans sæti sér afturí. Það er eins og við mannin mælt, haldið þið ekki að öll vélin, sjö stykki japanir, byrji ekki bara öll að öskra á félagann með hlátrasköllum og viðeigandi látum. Eins og gefur að skilja komast skilaboðin til hlutaðeigandi og hann færir sig í það sæti sem honum var úthlutað. Nú er ég sestur inní vél og er að ganga úr skugga um að allir séu í belti. "DO YOU HAVE THE SEATBELT ON???" og svarið "YEEEESS, SEATBELT, OK, OK" en svo er einn ónefndur fararstjóri kominn í svo mikinn ham að hann vill deila einhverju skondnu með mér. Hann hreitir einhverju óskiljanlegu orðasamhengi út úr sér og er eina orðið sem ég næ PUFFIN. Ég segi auðvitað sem kurteis aðili, "SORRY, COME AGAIN". Aftur kemur eitthvað bull nema bara óskiljanlegra. Ég gríp að sjálfsögðu í gamla góða, brosa, og segja "YEA, HAHAHA" trikkið, sný mér svo að Bjarna, hristi hausinn og segi "PAPPAKASSAR!", Bjarni er sammála.
Ég lendi á Bakka og Japparnir eru inní flugstöð. Nokkrir rjúka út þar sem ég ek vélinni að flugstöðinni og byrja að smella af. Maður stekkur inn til að fá farþegalista, nokkrar myndir teknar að flugtöðinni og mér sjálfum. Maður teimir farþegana útí vél, farþegarnir mynda skjaldborg í kringum vélina vopnaðir myndavélum og smella allir af, fyrst með Tao Mei á mynd, svo með Bing Dao á mynd svo að lokum með Tao Teng og Bing Dao. Þá þarf Bing Dao að taka mynd af Tao Teng og svo Tao Mei og jafnvel eina hinumegin frá af So Young og í hvert skipti sem mynd er tekin er öskrað BANZAY! Að lokum þarf Tao Mei að taka þrjár myndir af því þegar bakpokarnir eru settir um borð í flugvélina. Þá heldur maður að gamanið sé búið og alvara lífsins taki við s.s. flug. Neineinei, þá þarf Ding Dong að taka vídjó af því þegar So Young segir BÆBÆ og sest inní vélina. Loks er allt liðið komið inní vél. Þá fyrst verður stuð. Maður spyr "DO YOU SPEAK ENGLIS"" og svarað um hæl "YESS ENGLIS YESS YESS". "DO YOU HAVE THE SEATBELTS ON?" , "YESS YESS, SEATBELTS YESS!" "OK, THERE MIGHT BE A LITTLE TURBULENCE!", "YESS OK YESS, TURBULENCE, OK YESS". Svo er loks brunað í loftið og vélin byrjar að hreyfast í vindinum, heyrast þá einhver torkennileg hljóð aftan úr vél sem erfitt er að greina hvort sé frá karlmanni eða kvennmanni og þeim mun erfiðara að greina hvort séu orsökuð af kátínu eða ótta. Að lokum er lent í Eyjum, gamanið búið, eða svo heldur maður....... Japparnir sleppa útúr vélinni og eins og stóðhestar í girðingu með foxy hrissum dreifast þeir um flughlaðið á undraverðum hraða og byrja að smella ótal myndum af hverri einustu flugvél á staðnum, fyrst frá þessu sjónarhorni, svo frá hinu að lokum frá því þriðja, og svona til að vera viss, frá því fjórða líka. Maður hugsar með sér, jájá, þetta tekur fljótt af, en það gerir það ekki, þeir eru taumlausir af gleði og gáska og geta ekki hugsað sér að hætta að taka myndir. Maður vill nú fara að drífa sig af stað en má ekkert fara fyrr en farþegarnir eru komnir inn í flugstöð. Maður hreitir því í liðið "YOU HAVE TO GO IN NOW, YOU'RE NOT SUPPOSED TO STAY ON THE RAMP!", þeir svara glaðir í bragði "JESSJESS, GO IN, JESS" og halda svo áfram að taka myndir, maður gefur þeim smá séns og kallar svo aftur "YOU HAVE TO GO IN NOOOOOOOOOWWWWWWWWW!!!" og það er ein og við mannin mælt, þeir finna sér nýtt sjónarhorn til að taka mynd af vélinni sem þeir eru þegar búnir að smella fimtán myndum af. Að endingu tekst að koma hópnum inn og kæri ég mig ekkert um að vita hvað þeir aðhöfðust þar, það er ekki mitt mál.
Svo er komið að heimferð. Í hana er notuð stóra vélin og nægir þá að fara tvær ferðir. Ég er sendur með Bjarna ofurkapteini til að læra af óþrjótandi visku hans. Japparnir streima út úr flugstöðinni með sólheimabrosið allan hringinn og hefst þá leikurinn enn á ný. Búnir að átta okkur á því hvernig best sé að tækla þá tekst okkur á nokkuð góðum millitíma að koma greiunum um borð. Einn tekur sig til og skellir sér frammí í sætið mitt, hugsa sér ósvífnina. Ég kalla á hann aftan úr vél og tilkynni honum að þetta sæti sé ætlað flugmanni, hans sæti sér afturí. Það er eins og við mannin mælt, haldið þið ekki að öll vélin, sjö stykki japanir, byrji ekki bara öll að öskra á félagann með hlátrasköllum og viðeigandi látum. Eins og gefur að skilja komast skilaboðin til hlutaðeigandi og hann færir sig í það sæti sem honum var úthlutað. Nú er ég sestur inní vél og er að ganga úr skugga um að allir séu í belti. "DO YOU HAVE THE SEATBELT ON???" og svarið "YEEEESS, SEATBELT, OK, OK" en svo er einn ónefndur fararstjóri kominn í svo mikinn ham að hann vill deila einhverju skondnu með mér. Hann hreitir einhverju óskiljanlegu orðasamhengi út úr sér og er eina orðið sem ég næ PUFFIN. Ég segi auðvitað sem kurteis aðili, "SORRY, COME AGAIN". Aftur kemur eitthvað bull nema bara óskiljanlegra. Ég gríp að sjálfsögðu í gamla góða, brosa, og segja "YEA, HAHAHA" trikkið, sný mér svo að Bjarna, hristi hausinn og segi "PAPPAKASSAR!", Bjarni er sammála.
föstudagur, júní 11, 2004
Ólympíuhetjan Rúna
Hún Rúna vinkona er þessa dagana að fljúga kringum hnöttinn á bumbunni með Ólympíueldinn. Fyrir áhugasama er hægt að sjá hvar í heiminum hún er staðsett hér
kv.
kv.
þriðjudagur, júní 08, 2004
Vinnuþjarkur!
Jæja, þá er all svaðalegur dagur að baki og annar eins framundan.
Dagurinn byrjaði á því að ég vakna á kristilegum tíma, kringum ellefu. Fæ mér að borða, kíki í klippingu og mæti svo til vinnu uppúr tvö. Skelli mér þrjár ferðir á Bakkann. Svo er komið að flugi á Chieftaininum. Upphaflega plönuð tvö flug til Reykjavíkur með fótboltalið sem er nú ekki betra en svo að það tapar fyrir FH af öllum liðum. Rétt sleppum í loftið með seinni ferðina áður er Reykjavíkurflugvöllur lokar en rétt fyrir flugtak fáum við fregnir af því að í Eyjum bíði okkar sjúkraflug. Þannig að allt í allt voru farnar þrjár ferðir til höfuðbólsins þennan daginn og tókst mér meira að segja að borða tælenskan og skella mér í sund á milli ferða í Ryekjavík. Á morgun er svo planið að kíkja á Krókinn þar sem leikur aldarinnar verður spilaður. Fótboltafélagið KFS frá Vestmannaeyjum mum etja kappi við eitthvað Sauðkræklenskt fótboltafélag og hafa betur ef iðratilfinning mín hefur á réttu að standa. Annars kominn tími á svefn.
kv.
Dagurinn byrjaði á því að ég vakna á kristilegum tíma, kringum ellefu. Fæ mér að borða, kíki í klippingu og mæti svo til vinnu uppúr tvö. Skelli mér þrjár ferðir á Bakkann. Svo er komið að flugi á Chieftaininum. Upphaflega plönuð tvö flug til Reykjavíkur með fótboltalið sem er nú ekki betra en svo að það tapar fyrir FH af öllum liðum. Rétt sleppum í loftið með seinni ferðina áður er Reykjavíkurflugvöllur lokar en rétt fyrir flugtak fáum við fregnir af því að í Eyjum bíði okkar sjúkraflug. Þannig að allt í allt voru farnar þrjár ferðir til höfuðbólsins þennan daginn og tókst mér meira að segja að borða tælenskan og skella mér í sund á milli ferða í Ryekjavík. Á morgun er svo planið að kíkja á Krókinn þar sem leikur aldarinnar verður spilaður. Fótboltafélagið KFS frá Vestmannaeyjum mum etja kappi við eitthvað Sauðkræklenskt fótboltafélag og hafa betur ef iðratilfinning mín hefur á réttu að standa. Annars kominn tími á svefn.
kv.
mánudagur, júní 07, 2004
Top Gun
Jæja, þá er strákurinn búinn að horfa á Top Gun, kominn tími til.
Ég var orðinn þreyttur á að fá alltaf sömu viðbrögðin þegar fólk og þá sérstaklega kollegar mínir fréttu af því að ég væri orðinn 26 ára og hefði aldrei séð myndina. "HEFURU ALDREI SÉÐ TOP GUN?!!!?!?!??????!, ER EITTHVAÐ AÐ ÞÉR????!?, ÞÚ ERT EKKI ALVÖRU FLUGMAÐUR FYRR EN ÞÚ HEFUR SÉÐ TOP GUN!!!!!!!!!!!!!!!!". Frekar lummó og þreitt komment. Þannig að ég tók málin í mínar hendur og horfði á meistarastykkið. Þvílíkt og annað eins, ég hef bara aldrei á ævi minni allri séð nokkuð sem kemst í hálfkvist við þvílíka mesitarasnilldarótrúlega snilld. "Talk to me GOOSE" og "(ICEMAN)You are still dangerous......... you can be my wingman anytime, (MAVERICK)bullshit, you can be mine!" eru snilldar textar sem eiga sér enga líka í kvikmyndasögunni. Ég einfaldlega held ekki vatni!
Svo ég renni nú í stuttu máli yfir söguþráð myndarinnar fyrir þá sem ekki hafa séð hana sem og þá sem hafa séð hana en eru búnir að gleyma.
Myndin fjallar um Maverick (leikinn af Tom Cruise) og Goose (leikinn af Dr. Green þegar hann var nógu ungur til að hafa hár og nógu viltur til að hafa yfirvaraskegg). Maverick svipar mjög til mín, ungur og snargeðveikur orustuflugmaður, algjör töffari með gríðarlega hæfileika í genunum. Goose er á hinn bóginn mun jarðbundnari en þó léttgeggjaður með yfirvaraskegg, aðstoðarmaður Maverick í flugvélinni. Maverick og Goose eru staðsettir á flugmóðurskipi á Indlandshafi eitthvað að dandalast þegar þeir komast að því að þeir hafa verið teknir inn í TOP GUN skólann. Top Gun skólinn er líkur Flugskóla Íslands að því leiti að þar læra aðeins Best of the Best of the Best! Þeir Maverick og Goose eru feikna kátir með að hafa fengið að fara í þennan gríðargóða skóla en komast þó fljótlega að því að samkeppnin er mjög hörð. Meðal nemenda í téðum skóla er t.d. ICEMAN, hrokafullur vitleysingur, kallaður ICEMAN vegna þess að hann er svo svalur þegar hann flýgur að hann gerir aldrei mistök. Skólinn gengur aðalega út að það að leika sér í Dogfight á móti kennurunum tvisavar á dag. Verðlaun eru í boði fyrir þann flugmann sem vinnur oftast og er baráttan feiknar hörð milli þeirra erkifjendanna Maverick og ICEMAN. Verðlaunin eru ekki af lakari taginu, verðlaunabikar, nafn vinningshafans uppá vegga og staða sem Top Gun kennari! Það dregur svo til tíðinda þegar Maverick lendir í því að fá jetwash í mótórinn hjá sér sem veldur flameout á mótorinn stórnborðsmeginn og svo bakborðsmegin og að lokum flötum spuna sem hann gat ekki náð sér úr.
Fyrir þá sem eru ekki mikið í flugi er hægt að útskýra þetta á eftirfarandi máta: þú ert að keyra strætó á 230km/klst niður brekku og framundan er hengiflug. Fyrst springur hægra framdekk, svo stuttu síðar vinstra...... nema þú hafir einhverja leið til að skjóta þér út í fallhlíf eru dagar þínir taldir.
Þeir Maverick og Goose voru svo hepnir að vera staddir í frekar tæknilegri flugvél sem býður uppá það sem staðalbúnað að hægt sé að skjóta sér út í fallhlíf. Það tók hinsvegar tíma að teigja sig í handfangið og þegar það tókst reyndist búnaðurinn ekki betur en svo að Goose skellur með höfuðið í gluggann og lætur lífið. Við tekur um tólf mínútna langt drama sem ég mæli með að fólk spóli yfir en í stuttu máli þá ætlar Macerick að hætta í skólanum en hættir við að hætta eftir samtal við kennara sem hann lítur upp til. Maverick útskrifast svo, er sendur á flugmóðurskip og lendir í bardaga við vonda menn ásamt Iceman. Þeir standa sig eins og hetjur, allt endar vel, þeir verða félagar og wingman setningin sem ég nefndi kemur. Í gegnum alla myyndina er svo eitthvað ástarsamband að þróast milli Maverick og eins kennarans (sem er kona).
kv.
Ég var orðinn þreyttur á að fá alltaf sömu viðbrögðin þegar fólk og þá sérstaklega kollegar mínir fréttu af því að ég væri orðinn 26 ára og hefði aldrei séð myndina. "HEFURU ALDREI SÉÐ TOP GUN?!!!?!?!??????!, ER EITTHVAÐ AÐ ÞÉR????!?, ÞÚ ERT EKKI ALVÖRU FLUGMAÐUR FYRR EN ÞÚ HEFUR SÉÐ TOP GUN!!!!!!!!!!!!!!!!". Frekar lummó og þreitt komment. Þannig að ég tók málin í mínar hendur og horfði á meistarastykkið. Þvílíkt og annað eins, ég hef bara aldrei á ævi minni allri séð nokkuð sem kemst í hálfkvist við þvílíka mesitarasnilldarótrúlega snilld. "Talk to me GOOSE" og "(ICEMAN)You are still dangerous......... you can be my wingman anytime, (MAVERICK)bullshit, you can be mine!" eru snilldar textar sem eiga sér enga líka í kvikmyndasögunni. Ég einfaldlega held ekki vatni!
Svo ég renni nú í stuttu máli yfir söguþráð myndarinnar fyrir þá sem ekki hafa séð hana sem og þá sem hafa séð hana en eru búnir að gleyma.
Myndin fjallar um Maverick (leikinn af Tom Cruise) og Goose (leikinn af Dr. Green þegar hann var nógu ungur til að hafa hár og nógu viltur til að hafa yfirvaraskegg). Maverick svipar mjög til mín, ungur og snargeðveikur orustuflugmaður, algjör töffari með gríðarlega hæfileika í genunum. Goose er á hinn bóginn mun jarðbundnari en þó léttgeggjaður með yfirvaraskegg, aðstoðarmaður Maverick í flugvélinni. Maverick og Goose eru staðsettir á flugmóðurskipi á Indlandshafi eitthvað að dandalast þegar þeir komast að því að þeir hafa verið teknir inn í TOP GUN skólann. Top Gun skólinn er líkur Flugskóla Íslands að því leiti að þar læra aðeins Best of the Best of the Best! Þeir Maverick og Goose eru feikna kátir með að hafa fengið að fara í þennan gríðargóða skóla en komast þó fljótlega að því að samkeppnin er mjög hörð. Meðal nemenda í téðum skóla er t.d. ICEMAN, hrokafullur vitleysingur, kallaður ICEMAN vegna þess að hann er svo svalur þegar hann flýgur að hann gerir aldrei mistök. Skólinn gengur aðalega út að það að leika sér í Dogfight á móti kennurunum tvisavar á dag. Verðlaun eru í boði fyrir þann flugmann sem vinnur oftast og er baráttan feiknar hörð milli þeirra erkifjendanna Maverick og ICEMAN. Verðlaunin eru ekki af lakari taginu, verðlaunabikar, nafn vinningshafans uppá vegga og staða sem Top Gun kennari! Það dregur svo til tíðinda þegar Maverick lendir í því að fá jetwash í mótórinn hjá sér sem veldur flameout á mótorinn stórnborðsmeginn og svo bakborðsmegin og að lokum flötum spuna sem hann gat ekki náð sér úr.
Fyrir þá sem eru ekki mikið í flugi er hægt að útskýra þetta á eftirfarandi máta: þú ert að keyra strætó á 230km/klst niður brekku og framundan er hengiflug. Fyrst springur hægra framdekk, svo stuttu síðar vinstra...... nema þú hafir einhverja leið til að skjóta þér út í fallhlíf eru dagar þínir taldir.
Þeir Maverick og Goose voru svo hepnir að vera staddir í frekar tæknilegri flugvél sem býður uppá það sem staðalbúnað að hægt sé að skjóta sér út í fallhlíf. Það tók hinsvegar tíma að teigja sig í handfangið og þegar það tókst reyndist búnaðurinn ekki betur en svo að Goose skellur með höfuðið í gluggann og lætur lífið. Við tekur um tólf mínútna langt drama sem ég mæli með að fólk spóli yfir en í stuttu máli þá ætlar Macerick að hætta í skólanum en hættir við að hætta eftir samtal við kennara sem hann lítur upp til. Maverick útskrifast svo, er sendur á flugmóðurskip og lendir í bardaga við vonda menn ásamt Iceman. Þeir standa sig eins og hetjur, allt endar vel, þeir verða félagar og wingman setningin sem ég nefndi kemur. Í gegnum alla myyndina er svo eitthvað ástarsamband að þróast milli Maverick og eins kennarans (sem er kona).
kv.
miðvikudagur, júní 02, 2004
þriðjudagur, júní 01, 2004
Leiðindi
Jæja, var að klára að redda linkunum, það rókst með ágætum með mikilli og traustri aðstoð frá stóra bró.
Í leiðinni las ég yfir póstinn sem ég er nýbúinn að gefa út.... wá hvað maður getur skrifað mikið um lítið.
Í leiðinni las ég yfir póstinn sem ég er nýbúinn að gefa út.... wá hvað maður getur skrifað mikið um lítið.
Leiðrétting og fleira
Ég var beðinn um að leiðrétta misskilning úr síðasta pósti. Snorri bróðir er víst með tvær Bloggsíður og geri aðrir betur! Sú sem ég nefndi síðast er víst aðalega ætluð þeim sem æfa hjá honum og útskýrir það innihald blogganna sem er ekki mjög áhugavert fyrir leikmenn eins og mig. Hin síðan hans Snorra heitir Snorri spjallar um daginn og veginn. Einkenni þessarar síður eru stuttir en laggóðir póstar sem fjalla um allt það hættulega og spennandi sem getur gerst við störf í sjoppu og við körfuboltaþjálfun. Hann Snorri fór t.d. um dagin á gamlar heimaslóðir í Svíþjóð þar sem íslensk körfuboltalandslið rúlluðu yfir andstæðinga sína og hirtu þrjá af fjórum evrópumeistaratitlum... geri aðrir betur!
Ef ég vissi ekki betur þá mundi ég halda að ég væri flugmaður. Allur þessi frítími, öll þessi drykkja, hvað á maður að halda? En sem betur fer þá veit ég það fyrir víst að ég er húsgagnasmiður og bragða ekki öl´.
Á fimtudag var ég í fríi í bænum. Þá var stefnan tekin við fjóðar mann uppá Skaga þar sem Hús og híbýli Café Markar var tekið út. Félagi minn og íbúðardeilandni hér í eyjum átti pleisið en var að selja og var nú orðinn síðasti séns að ná kallinum bak við barborðið. Hann var hress eins og ávalt og bar í okkur veigarnar á færibandi. Þegar yfir lauk voru nokkir bjórar og skot búin og komið að lokun. Við þökkuðum pent fyrir okkur enda var þetta allt á húsið af alkunnum höfðingsskap Jóa. Stefnan var tekin á bælið heima í Reykjavík. Ferðin í borgina var að öllu leiti ómerkileg þar til kemur að því að ég er að fara út úr bílnum. Tekur þá ekki bílstjórinn uppá því að aka uppá hælinn á mér og staðnæmast þar! Hvers á maður að gjalda. Hann var nú fljótur að bregðast við angistarveini mínu og bakkaði ofan af hælnum í snarhasti. Hællin kom heill undan bílnum en 100% leðurskórnir mínir láta á sjá þar sem dekkjafar er yfir þveran og endilangan hælinn.
Á föstudag var svo kíkt í bæinn í Reykjavíkinni. Það hófst á því að við Rúna kíktum á prikið þar sem fyrrum kynnir úr djúpilauginni hélt uppi fjörinu með hljómsveit sinni. Lalli og Helga Dröfn kíktu á okkur en stöldruðu ekki lengi við. Uppúr miðnætti var farið á röltið enda Prikið orðið reikmettað. Á laugaveginum hitti ég svo frænku mína hana Röggu og frænda minn hann Magnús. Við kíktum inná Hverfisbarinn þar sem stuðið var í algleymingi. Fengum samt nóg af því um þrjúleitið o´g rúlluðum heimáleið.
Nú er svo komið að kjötinu. Á laugardag var svo stefnan tekin til eyja aftur því þar stóð til að halda grill í tilefni þess að öll sprautuvinna á Chieftaininum átti að vera yfirstaðin. Flug þetta kvöldið átti að ljúka um áttaleitið. Seinnipartin bættist hinsvegar við eitt flug, sem væri sjálfsagt ekki í frásögur færandi nema fyrir það að farþeginn var enginn annar en Árni Jónssen. Það er svosum ekkert merkilegt því við fljúgum reglulega með hann en í þetta skiptið sáum við okkur leik á borði og fengum hann til að halda fyrir okkur lítinn brekkusöng. Það var hann nú meira en til í og mætti til okkar með gítarinn í annari. Svo sat kallinn, spilaði fyrir okkur og reitti af sér brandarana í á annan tíma (held ég). Eftir brekkusönginn fór svo grúppan á SSSÓL ball og verð ég að segja að þeir hafa munað sinn fífil fegri. Að sjálfsögðu fylgdi höfleg öldrykkja þessu öllu saman eins og vera ber og ekkert meira um það að segja.
Í dag kom svo að því! Ég flaug á nýuppgerðum paramótornum! Eftir að hafa dittað að honum í morgun og gert mér grein fyrir því að það væri þvílík bongóblíða skellti ég mér uppá Bakka með allt hafurtaskið. Byrjaði á því að prófa vænginn án mótors. Það gekk að sjálfsögðu eins og í sögu, þannig séð, og var ég ekki lengi að skella mótornum á bakið. Kom mér svo fyrir á norðurenda grasbrautarinnar en hún snéri einmitt beint uppí vind. Svo var bara rokið í loftið. Fylgdi brautinni til suðurs með smá beygjum, klifri og lækkun. Að lokum var lent einkar tignarlegar þó ég segi sjálfur frá. Þetta endurtók ég svo og gekk allt að óskum í því flugi líka. Í þriðju tilraun þurfti ég hinsvegar að snarhætta við því grindin utan um proppinn skekktist eitthvað aðeins og snirti aðeins endana á proppnum. Það er ekkert stórvægilegt, þarf bara smá viðhald. Allavegana ánægður með afrek dagsins og með stór plön um það hvað gert skuli í næsta flugi. Meira um það síðar. Á morgun ætla ég að reyna að koma inn myndum af fluginu og hetjunni okkar honum Árna, eða Adda eins og við sem þekkjum hann köllum hann.
kv.
Ef ég vissi ekki betur þá mundi ég halda að ég væri flugmaður. Allur þessi frítími, öll þessi drykkja, hvað á maður að halda? En sem betur fer þá veit ég það fyrir víst að ég er húsgagnasmiður og bragða ekki öl´.
Á fimtudag var ég í fríi í bænum. Þá var stefnan tekin við fjóðar mann uppá Skaga þar sem Hús og híbýli Café Markar var tekið út. Félagi minn og íbúðardeilandni hér í eyjum átti pleisið en var að selja og var nú orðinn síðasti séns að ná kallinum bak við barborðið. Hann var hress eins og ávalt og bar í okkur veigarnar á færibandi. Þegar yfir lauk voru nokkir bjórar og skot búin og komið að lokun. Við þökkuðum pent fyrir okkur enda var þetta allt á húsið af alkunnum höfðingsskap Jóa. Stefnan var tekin á bælið heima í Reykjavík. Ferðin í borgina var að öllu leiti ómerkileg þar til kemur að því að ég er að fara út úr bílnum. Tekur þá ekki bílstjórinn uppá því að aka uppá hælinn á mér og staðnæmast þar! Hvers á maður að gjalda. Hann var nú fljótur að bregðast við angistarveini mínu og bakkaði ofan af hælnum í snarhasti. Hællin kom heill undan bílnum en 100% leðurskórnir mínir láta á sjá þar sem dekkjafar er yfir þveran og endilangan hælinn.
Á föstudag var svo kíkt í bæinn í Reykjavíkinni. Það hófst á því að við Rúna kíktum á prikið þar sem fyrrum kynnir úr djúpilauginni hélt uppi fjörinu með hljómsveit sinni. Lalli og Helga Dröfn kíktu á okkur en stöldruðu ekki lengi við. Uppúr miðnætti var farið á röltið enda Prikið orðið reikmettað. Á laugaveginum hitti ég svo frænku mína hana Röggu og frænda minn hann Magnús. Við kíktum inná Hverfisbarinn þar sem stuðið var í algleymingi. Fengum samt nóg af því um þrjúleitið o´g rúlluðum heimáleið.
Nú er svo komið að kjötinu. Á laugardag var svo stefnan tekin til eyja aftur því þar stóð til að halda grill í tilefni þess að öll sprautuvinna á Chieftaininum átti að vera yfirstaðin. Flug þetta kvöldið átti að ljúka um áttaleitið. Seinnipartin bættist hinsvegar við eitt flug, sem væri sjálfsagt ekki í frásögur færandi nema fyrir það að farþeginn var enginn annar en Árni Jónssen. Það er svosum ekkert merkilegt því við fljúgum reglulega með hann en í þetta skiptið sáum við okkur leik á borði og fengum hann til að halda fyrir okkur lítinn brekkusöng. Það var hann nú meira en til í og mætti til okkar með gítarinn í annari. Svo sat kallinn, spilaði fyrir okkur og reitti af sér brandarana í á annan tíma (held ég). Eftir brekkusönginn fór svo grúppan á SSSÓL ball og verð ég að segja að þeir hafa munað sinn fífil fegri. Að sjálfsögðu fylgdi höfleg öldrykkja þessu öllu saman eins og vera ber og ekkert meira um það að segja.
Í dag kom svo að því! Ég flaug á nýuppgerðum paramótornum! Eftir að hafa dittað að honum í morgun og gert mér grein fyrir því að það væri þvílík bongóblíða skellti ég mér uppá Bakka með allt hafurtaskið. Byrjaði á því að prófa vænginn án mótors. Það gekk að sjálfsögðu eins og í sögu, þannig séð, og var ég ekki lengi að skella mótornum á bakið. Kom mér svo fyrir á norðurenda grasbrautarinnar en hún snéri einmitt beint uppí vind. Svo var bara rokið í loftið. Fylgdi brautinni til suðurs með smá beygjum, klifri og lækkun. Að lokum var lent einkar tignarlegar þó ég segi sjálfur frá. Þetta endurtók ég svo og gekk allt að óskum í því flugi líka. Í þriðju tilraun þurfti ég hinsvegar að snarhætta við því grindin utan um proppinn skekktist eitthvað aðeins og snirti aðeins endana á proppnum. Það er ekkert stórvægilegt, þarf bara smá viðhald. Allavegana ánægður með afrek dagsins og með stór plön um það hvað gert skuli í næsta flugi. Meira um það síðar. Á morgun ætla ég að reyna að koma inn myndum af fluginu og hetjunni okkar honum Árna, eða Adda eins og við sem þekkjum hann köllum hann.
kv.
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)
