þriðjudagur, mars 25, 2008

Það hlaut að koma að því, að ég færi út. Þrjár vikur í Bangladesh hljóma svona við fyrsta hljóm ekki svo vel. En kunni maður að njóta sparnaðar á peningum, ódýrum klæðskerasaumuðum fötum og tenniskennslu á spottprís, þá þarf þetta ekki að vera svooooo slæmt.
Ég bið því að heilsa, segi au revoir, þar til næst, verið hress, ekkert stress, bless bless, guð, jesús kristur og allar hans systur veri með ykkur. Næst þegar sést til mín á klakanum verð ég hel tanaður og þverköttaður....... eða svona hér um bil

adios gringos

sunnudagur, mars 23, 2008

Plankasport er gott að stunda. Sjálfur get ég gortað mig af því að hafa nú stigið tvisvar á planka þennan veturinn. Það er töluvert meira en hin síðari ár. Á næsta ári er þó hugmyndin að stunda plötusportið meira, það þykir hipp og kúl.

Það tilkynnist svo hérmeð að afmælishátíðin, sem haldin verður 26. apríl næstkomandi, hefur fundið sér stað. Eftir langar og strangar samningaviðræður við veitingamenn í bænum varð Cafe Oliver niðurstaðan. Bjór verður dælt í ótæpilegu magni ofan í gaulandi iður æstra gestanna. Fyrir kenjaskítana sem ekki dreipa á öli verður tilboð á barnum til miðnættis.
Ég held það sé óhætt að segja að flestir, ef ekki allir, þeir sem lesa þetta rit og skilja það í þokkabót, séu velkomnir.

Svona til að hafa þetta skírt og skorinort:

LAUGARDAGINN 26. APRÍL 2008 KL. 20:00 Á CAFE OLIVER

miðvikudagur, mars 12, 2008

Jólahjólasumarið er hafið


Og þannig fór það svo í dag að ég sótti hjólIÐ.

Hvar sem ég fór snérust höfuð, stelpur runnu til í þeim sporum sem þær stóðu og allir karlmenn óskuðu þess að þeir væru ÉG. NEMA, þegar ég ók framhjá Verkfræðideild Háskóla Íslands. Verkfræðinámsnjerðir tvístraðir um allar trissur. Enginn leit við, allir voru þeir niðursokknir í forritanlegu reiknitölvurnar sínar og algórithma. Ég reyndi að aka þá niður, en öllum tókst þeim að besta sig undan mér með því að hlaupa í S beigjum, sem sjálfsagt líktust infinitífum lógarithmískum sínuskúrfum. Nörd, hugsaði ég, og ók á "Target ríkara" svæði.
Á laugaveginum stansaði ég um stund og heilsaði upp á Lalla (ekki Johns). Með góðum slatta af doubble teipi tókst honum að hemja kjálkann og slefið hætti stuttu síðar. Svo sagðist hann hata mig og hljóp kjökrandi á brott.
Þegar ég svo bakkaði mér svo út úr stæðinu og inn á götu, bókstaflega tæmdist spilatækjasalurinn Mónakó. Með Lalla Johns fremstan í flokki var umferð um götuna var stöðvuð til að hún truflaði ekki töffarann þar sem hann brunaði á brott.
Þar sem ég ók svo stefnulaust um bæinn átti ég leið um austurstrætið stuttu síðar. Viti menn, var ekki Lalli Johns mættur þangað og veifaði mér eins og villtur maður. Ég tók drotningaveifið á hann til baka.
Kíkti svo í kaffi. Þar var bara talað um mótorhjól..... hjólið mitt, öllum fanst það mikið gaman. Tók svo strauði til foreldranna, þar sem hjólið fékk lítilsháttar bað og fær svo að gista í skúrnum þar fyrst um sinn.



kv.