Hvern haldið þið að ég hafi séð í gær annan en sjálfa hetjuna mína, David Hasselhoff!!! Ég er ekki frá því að goðið hafi jafnvel litið í örskotstundu í mína almennu átt (my general dyrection). Ég ætla aldrei aftur að þvo... ehhh hvað um það

Það er annars að frétta að ég er kominn aftur til Wilmslow, síðasta skiptið svona í bili allavegana. Það virðist ætla vera nóg að gera í fluginu, svona fyrir utan það að ég svitna þessa dagana yfir ritgerðinni góðu sem ég er að hamast við að berja saman. Ef einhver er með góðar hugmyndir varðandi ALA og CFIT þá eru þær vel þegnar

kv

Moldvarpan em vildi vita hver skeit á hausinn á henni

Dag einn þegar litla moldvarpan stakk hausnum upp úr jörðinni til að sjá hvort sólin væri komin upp, þá gerðist dálítið: (hann var brúnn og sívalur, ekki ósvipaður pylsu - en verst var þó að moldvarpan fékk hann beint á hausinn.)

"Þvílík ósvífni!" æpti moldvarpan. "Hver skeit á hausinn á mér?" (En hún var svo nærsýn, að hún kom ekki auga á sökudólginn.)

"Skeist þú á hausinn á mér?" spurði hún dúfuna sem flaug þar hjá.
"Ég? Nei, ertu frá þér? - Svona geri ég!" svaraði dúfan. (Og plask-slask - hvít og slepjuleg klessa lenti á jörðinni rétt hjá litlu moldvörpunni. Sletturnar gengu upp á hægri fótinn á henni.)

"Skeist þú hausinn á mér?" spurði hún hestinn sem var þarna á beit
"Ég? Nei, ertu frá þér? - Svona geri ég!" svaraði hesturinn. (Og pomp-klomp - fimm stórar og þykkar hrossataðskúlur hlunkuðust niður beint fyrir framan moldvörpuna. Hún varð svo gáttuð að hún settist beint á dindilinn.)

"Skeist þú á hausinn á mér?" spurði hún hérann.
"Ég? Nei, ertu frá þér? Svona geri ég!" svaraði hérinn. (og tatatatatatatata-fimmtán litlar kúlur þyrluðust um eyrun á moldvörpunni. Henni tókst að víkja sér fimlega undan.)

"Skeist þú á hausinn á mér?" spurði hún geitina sem var þarna að spóka sig.
"Ég? Nei, ertu frá þér? - Svona geri ég!" svaraði geitin. (Og klakkedíklakk - heil hrúga af maltbrjóstsykursbrúnum spörðum hrundi niður í grasið. Moldvörpunni þóttu þau næstum falleg."

"Skeist þú á hausinn á mér?" spurði hún grísinn.
"Ég? Nei, ertu frá þér? - Svona geri ég!" Svaraði grísinn (Og slask - lítill, mjúkur, brúnn klessa lenti á jörðinni. Moldvarpan tók fyrir nefið.

"Skituð þið á haus..." spurði moldvarpan, en hætti við þegar hún sá að þetta voru tvær feitar, grænar flugur að háma í sig mat. Loksins, einhver getur hjálpað mér, hugsaði moldvarpan. "Hver skeit á hausinn á mér?" spurði hún snöggt.

"Augnablik," suðuðu flugurnar. Og svo eftir smástund: "Alveg á hreinu: þetta er HUNDUR!"

Loksins vissi litla moldvarpan hver það var sem skeit á hausinn á henni:

DRELLIR, hundur slátrarans!

Eldsnöggt klifraði moldvarpan upp á hundakofann. (og Pling - lítil svört pylsa lenti á miðjum hunds hausnum)

Glöð g ánægð hvarf litla moldvarpan ofan í jörðina á ný.




Nú spyr ég.... er ég með nógu fjörugt ýmyndunarafl til að semja þetta?

kv

Alltaf gaman að góðu samsæri..... Hver vissi ekki að bandaríkjastjórn stóð á bak við árásirnar á WTC? Að turnarnir féllu ekki vegna þess að vélarnar flugu á þá heldur vegna þess að það var búið að rigga turnana upp með sprengjum út og suður.
Kíkið á þetta
Loose Change Part1
Loose Change Part2
What Happened To WTC Building 7

kv.

Hraustur eins og ég er hristi ég slenið af mér "faster than a hooker gets layed in a whorehouse" eins og sagt er.
Mikið grín og mikið gaman í góðu afmæli hjá Ómari gamla í gær. Engar myndir verða byrtar úr því teiti þar sem engin myndavél var við höndina.

kv

Slen og slepja við heimkomu. Ég rétt hristi af mér einhvern viðbjóð degi áður en ég fór út og náði mér svo í eitthvað álíka svona eins og einum degi áður en ég kom heim. Nú er ég rauðeygður með hor, heyrnarlaus á öðru út af hellu og hóstandi. Læknadópið kemur sér vel, Strepsils, Claritin, Pain relief tablets, Zicam nefúði, heitt te og kaffi, ristað brauð með osti, remúlaði og spægipylsu, skyr með undanrennu, naga ginsengrót og gulrætur, Band of Brothers á DVD, banani og eplasaft. Allt vinnur þetta ötulum höndum að því að koma fótunum undir mig aftur ásamt sjálfskipaðri einangrun (svona að mestu leiti).

Það er gott að vera kominn heim......................

kv.

Nú er flug búið í bili og stefnan tekin á stórborgina London. Verð þar fram á miðvikudag á stífum kúrsum. Kem svo heim á miðvikudagskvöld rétt í tíma til að sjá Magna vinna Supernova sönglagakeppnina.... eða eitthvað í þá áttina. EINA LEIÐIN!

Haustið er farið að láta á sér kræla hér í konungsveldinu, skilst að það sé suddi og viðbjóður heima. Þetta er allt niðurávið héðan af.... fram í febrúar allavegana

kveðja

Allir eiga sína ljóshærðu stundi, hvort sem menn/konur eru yfir meðallagi greind, eins og ég, eða ekki. Í gær átti ég eina slíka.
Fyrir margt löngu fékk ég viðbjóð og ógeð af matnum sem okkur er boðið uppá í flugvélunum. Sniðugur strákurinn fór því að taka með sér Myoplex próteinhræringa í flug, óhrærða að sjálfsögðu. Var ég nú staddur á jörðinni í Tenerife í gær og hugsaði sem svo að kjörið væri að nota dauðan tíma til að hrista sér einn ískaldan hræring (maður fær vatn í munnin við tilhugsunina). Hristingurinn fer fram eftir kúnstarinnar reglum og geymi ég svo hristingsdolluna mér við hlið þar sem ég hugsaði með mér að kjörið væri að láta klakana sem ég bætti í dallinn kæla hræruna þar til við værum komnir í farflugshæð. Þar sem við erum að klifra í gegnum 24.000 fetin verður mér hugsað til hrærunnar og hveru sárlega svangur ég væri orðinn. Þótti mér þá tilvalið að hrista aðeins betur upp í hrærunni til að hún mundi ná kjör hitastigi og optimum blöndu þegar í efri lög himinhvolfsins væri komið. Þarna gríp ég dunkinn og hefst handa við að hrista. Það sem ég leiði hugan EKKI að á þessum tímapunkti er að dunkurinn er svo þéttur að segja mætti að ég hafi haft sýnishorn loftþrýstings við sjávarmál þarna í höndunum. Þar sem innan veggja vélarinnar vorum við farin að nálgast á þriðja þúsund fetin þá hafði lokið óhemju tendens að skjótast af. Það er einmitt það sem gerðist. Þar sem ég hristi af öllum lífs og sálar kröftum skaust lokið að mestu leiti af og hræran út um allt. Á buxurnar mína, töskuna mína, aðflugskortin, hendurnar, bindið mitt sem ég var ekki einusinni með á mér, QRH-inn (fyrir þá sem vita), meira að segja á gluggann. Hátæknibúnaður flugvélarinnar slapp að öllu leiti enda var ég nógu greindur til að hrista ekki í þá áttina.
Fluffurnar hlógu að mér þar til ég sletti á þær.....

kv

Nú er allt farið í hestana. Við kíktum í hesthúsin með Cpt. Lavigne þar sem MERIN hans er ný búin að kasta. Mjög gaman þó við höfum nú ekki komist á bak.
Nú byrjar skólinn hjá mér eftir rétt rúma viku. Álíka þurrt lesefni hefur varla á daga mína drifið síðan ............... mig skortir ímyndunarafl til að ljúka þessari setningu. En allt hefst þetta á endanum og hef ég fulla trú á sjálfum mér.
Meira hef ég ekki að segja í bili.

Þar til næst

kv.